مشكلات نامگذاری :

 امروزه  واژه ها ی  مقاوم  درجه  حرارت  پائین  و  بتن  دیر گداز  معمولا  برای  اشاره  به  خصوصیات حرارتی  به  كار  می روند  بنا  به  استاندارد  9556TGL   آلمان  و 99-30 TGL    شوروی   واژه  بین  مقاوم  حرارتی  برای  كلیه  توصیفات  به  كار  می رود . در  صورتی  كه  در  كشور های  دیگر  استاندارد 43-85-45GOST  مرزی  بین  تعاریف  بتن  مقاوم  حرارت  و  بتن  مقاوم  در  دمای  بالاتر  از  1770 قائل  شده  است .  در مقالات  انگلیسی  و  آمریكایی  نیز  مواد  مشابهی  را  به  نام  سیمانهای  دیرگداز , بتن های  دیر گداز  یا  ریختگی های  دیر گداز  می نامند .

بتن دیر گداز :

به مخلوطی از سیمان , انواع  پر كننده  و  ذرات  ریز  و  آب  گفته  می شود كه  در  درجه  حرارت معمولی حالت  گیرش  دارد  و  تمام  موادی  كه  شامل  سیمان  نیستند  می توان  شبه  بتن  (  concrete  type  ) بحساب  می آورند . لغت  بتن  بیان  كننده  عوامل  چسبا ننده ی  دانه های  ریز  هیدرولیكی  كه  عمدتا  شامل  تركیبی  از Fe2O3 , Al2O3 , Sio2  با   CaO كه  در  استاندارد های  مشخص  دارای  خواص  معینی  هستند  و  بعد  از  عمل  تركیب  (بعد  از 28  روز )  به استحكام  فشاری  Psi 3200  می رسد  كه  آن را به  عنوان  مینیمم  استاندارد  در  نظر  می گیرند .

  مهمترین  بتن ها  در  این  رابطه  عبارتند  از : 

بتن های سیمان  پرتلند , سیمان  كوره  بلند , آلومینا های  مختلف كه  یكی  از مشخصه های  بارز همه ی  آن ها سختی هیدرولیكی  آنهاست  و  كاربرد  این  بتنها  تا  منطقه  زینتر  شدن  آنهاست  .

مشخصات  استاندارد  بتن های  دیر گداز  عبارت  است  از  :

بتن های  دیر گداز  در  درجه  حرارتهای  معمولی  دارای  اتصالات  هیدرولیكی  هستند  و  وقتی  پخته  می شوند  از  مرحله ی  اتصال  هیدرولیكی  به  مرحله ی  اتصال  سرامیكی  تبدیل می شوند بدون  آنكه استحكام آن كاهشی  پیدا  كند , بر  طبق  این  استاندارد ها  مخلوط های  بتنی  از  نظر  كارخانجات  دیر گداز  مخلوط های  خشك  شدنی  درهوا هستند  كه  از  مواد  اولیه  مقاوم  در  برابر  حرارت  با  اندازه  بندیmm 30- 0 و  سیمان  تشكیل  شده اند  . 

به  عبارت  دیگر  بتنهای  دیر گداز  عبارتند  از  :

بتن هایی  كه  خواص  مكانیكی  و  فیزیكی  آن  حتی  بعد  از  مدت  زمان  زیادی  كه  در  حرارتهای  بالا تا حد  قابل  قبولی  باقی  بماند  .

عاملهای  چسباننده :

عاملهایی  چسباننده ای  كه  در  چنین  بتنهایی  بكار  می روند  ممكن  است  چسبهای  هیدرولیكی  (  معمولا سیمانها )  باشند  و یا چسبهای غیر هیدرولیكی  ]  بتن  پریكلاس  با  سیمان  سورل ( بتن ما گنزیا ) ,  چسب شیشه [  .    در  كشور های  غربی  استفاده  از  چسبهای  هیدرولیكی  در بتن های  مقاوم  در  برابر  درجه  حرارت  بسیار رایج  است  و در  شوروی  استفاده  از عامل  چسباننده  چسب  شیشه  در  بتن های  دیر گداز نقش  مهمی  را  در  صنعت  ایفا  می كند . مواد  نوع  بتنی  ( شبه  بتنی )  موادی  هستند  كه  دارای  فسفات چسب  شیشه  و ماگنزیا  ( پریكلاس )  می با شند .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: